“İnsan taleyini dəyişə bilərmi? Yoxsa baş verənlərə boyun əyməlidir?”
“The Boy Who Harnessed the Wind” (Küləyi Yəhərləyən Oğlan – 2019) filmi, Malavidə yaşayan William adlı bir oğlanın həqiqi hekayəsini danışır. William və ailəsi quraqlıq və aclıqla üzləşirlər. Kəndlilər məcbur qalır ki, ya təslim olsunlar, ya da bir çıxış yolu tapsınlar. William məktəbdə oxumaq istəyir, ancaq ailəsinin pulu olmadığı üçün bunu edə bilmir. Buna baxmayaraq, o, elm kitablarını oxumaqla özünü inkişaf etdirir və nəticədə küləkdən enerji yaradan bir dəyirman tikməyi planlaşdırır. Onun bu ideyası ilə atası arasında münaqişə yaranır, çünki atası ənənələrə sadiq qalmaq istəyir.
Keçmiş və Gələcək Arasında Münaqişə
Film bizə bir çox sual verir: “Nəyi dəyişməli, nəyi qoruyub saxlamalıyıq?” Williamın atası köhnə adətlərə inanır və dəyişiklikdən qorxur. O, oğlunun fikirlərinə əvvəlcə inanmır. William isə kitablardan öyrəndiyi biliklərə əsaslanaraq gələcəyi dəyişmək istəyir. Bu, təkcə bir ailə münaqişəsi deyil, həm də köhnə ilə yeni arasındakı mübarizədir. Filmdə sevgi də mühüm rol oynayır. William ailəsini və kəndini sevir və ona görə də onları xilas etmək üçün mübarizə aparır.
Bu mübarizədə bacısı da önəmli rol oynayır. O, həm ailənin daşıdığı yükü, həm də gənc nəsillərin arzularını təmsil edir. Bacısının məktəbi buraxması yalnız bir ailə faciəsi deyil; həm də yoxsulluğun qızların gələcəyini necə əlindən aldığını göstərir. Onun hekayəsi sükutla söylənən bir üsyandır: həyat davam edir, amma arzular çox vaxt qurban verilir.
Təbiətin Simvolları
Film, gözəl vizual metaforlarla zəngindir.
Külək – filmdə ən güclü simvoldur. O, həm məhv edən bir qüvvə (quraqlıq gətirən), həm də xilasedici bir mənbədir. William, bu ikili təbiəti anlayaraq, onu öz xeyrinə çevirir. Bu, insanın öz qorxularını və çətinliklərini necə özünün ən böyük silahına çevirə biləcəyinin simvoludur.
Ağac da başqa bir simvoldur. Williamın atası üçün ağac kökləri, ənənəni təmsil edir. Oğul isə bu köklərdən güc alaraq yeni bir şey yaradır. Nəticədə, ata köhnə ağacı kəsir və ondan oğlunun dəyirmanı üçün dirək hazırlayır. Bu, köhnəni qəbul etmək, lakin ondan yeni bir şey yaratmaq, keçmişi inkar etmədən gələcəyə doğru addım atmaq aktıdır.
Səs də filmdə önəm daşıyır. Əvvəlcə təbiətin səsi (külək, aclıq) hakimdir. Sonradan isə Williamın dəyirmanının səsi eşidilir. Bu səs, ümidin və irəliləyişin səsidir.
Yekun: Ümidə Doğru
Film bizə öyrədir ki, dəyişiklik çətindir, ancaq mümkündür. William heç vaxt ümidini itirmir və nəticədə bütün kəndi üçün işıq gətirir. Bu hekayə təbiətlə mübarizədən daha çox, insanın öz qorxularına qalib gəlməsidir. Keçmişi unutmaq lazım deyil, ancaq ondan dərs alaraq gələcəyi qurmaq lazımdır. Williamın uğuru bizə göstərir ki, hətta ən çətin anlarda belə, bilik və əzmkarlıqla hər şeyi dəyişmək olar.
Külək əsir, amma onu tutmaq üçün əlimizi uzatmaq lazımdır. Bu, nə qədər qəribə olsa da, həyatın özüdür: biz həm təbiətə tabeik, həm də onun sahibləri.
